Projekt zakłada wypracowanie następujących rezultatów:
Dostarczenie organom prowadzącym jednostki systemu szkolnictwa branżowego (szkoły branżowe) wiedzy na temat obecnego i przyszłego, wielowariantowego, zapotrzebowania na kierunki kształcenia i zawody oraz systematycznego aktualizowania tej wiedzy;
Stworzenie repozytorium wiedzy, metod i narzędzi służących do tworzenia, rozwijania, aktualizowania, transformacji i likwidowania programów i oferty studiów dla kierownictwa i nauczycieli szkół branżowych;
Stworzenie wydajnej platformy i ekosystemu spotkań, dialogu i współpracy między instytucjami nauki, edukacji i rynku pracy a przedsiębiorcami;
Przeprowadzenie ogólnopolskiego, interdyscyplinarnego badania naukowego nad modelami zarządzania kierunkami kształcenia w szkołach branżowych w dobie szybkich zmian i dużych niepewności oraz wypracowanie w tym zakresie jednolitego podejścia podażowo-popytowego o charakterze standardu;
Popularyzacja i implementacja m.in. jakościowych metod predykcyjnych w środowiskach naukowych, oświatowych i gospodarczych.
Wprowadzenie nowego podejścia do edukacji, jak zakładają rezultaty opisane w punktach, ma na celu dostosowanie systemu szkolnictwa branżowego do szybko zmieniających się realiów rynku pracy. Po pierwsze, dostarczenie organom prowadzącym szkoły branżowe aktualnej wiedzy o obecnych i przyszłych potrzebach na kierunki kształcenia umożliwi elastyczne reagowanie na zmieniające się zapotrzebowanie na konkretne zawody. To kluczowy krok w minimalizacji ryzyka nieodpowiednich wyborów edukacyjnych, zarówno ze strony uczniów, jak i pracodawców.
Stworzenie repozytorium wiedzy, metod i narzędzi pozwoli kadrze zarządzającej i nauczycielom na bieżąco aktualizować programy nauczania, tak aby oferta edukacyjna zawsze odzwierciedlała rzeczywiste potrzeby gospodarki. Tego rodzaju systematyczna aktualizacja zapewni większą efektywność edukacyjną i zwiększy szanse na odpowiednie przygotowanie młodzieży do zmieniającego się rynku pracy.
Jednocześnie, stworzenie platformy dialogu i współpracy pomiędzy instytucjami naukowymi, edukacyjnymi, rynkiem pracy oraz przedsiębiorcami ułatwi wymianę wiedzy i zrozumienie wzajemnych potrzeb. Dzięki temu będzie można efektywnie integrować sektory edukacji i gospodarki, co wpłynie na lepsze przygotowanie absolwentów do wyzwań, jakie stawia rynek pracy.
Równocześnie przeprowadzenie ogólnopolskich badań nad zarządzaniem kierunkami kształcenia w warunkach niepewności i szybkich zmian pozwoli na wypracowanie standardowego modelu dostosowywania oferty edukacyjnej do rzeczywistych potrzeb rynku. Takie interdyscyplinarne badania nie tylko wzmocnią lokalne systemy gospodarcze, ale także przyczynią się do zwiększenia odporności na kryzysy.
Na koniec, popularyzacja jakościowych metod predykcyjnych w środowiskach naukowych, oświatowych i gospodarczych pozwoli lepiej przewidywać przyszłe trendy rynkowe. Dzięki temu instytucje edukacyjne i przedsiębiorstwa będą mogły skuteczniej planować swoją działalność, co zwiększy ich elastyczność i zdolność do adaptacji do zmieniających się warunków gospodarczych.
Wszystkie te działania mają na celu nie tylko lepsze dostosowanie edukacji do potrzeb rynku, ale również zwiększenie stabilności i odporności gospodarki poprzez tworzenie bardziej elastycznego i zrównoważonego systemu kształcenia.